Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

rosomak

Tyle pochwał....aż mi głupio Embarassed

ale niech Wam będzie..."publiczność się nie boję ...ładny jestem to se stoję" Laughing

.

Małgosiu a pamiętasz tę dyskusję "Ja też myślę żeby został - ale na jego warunkach - bo mu się oplaca- ma wolnosć -stado - placki - możliwość połowów-
znane były przypadki że jak dorastał drugi azjata - przywódca stada - to stary odchodził ....., uwaga !! odchodził jednocześnie od człowieka - bo jego zadaniem było - przewodzić stadu - zresztą człowiek nigdy nie wymagał od psa przyjaźni tylko pracy ... podobno nawet go nie głaskał"

Sama piszesz że odchodził..........co prawda w innej sytuacji ale jednak, więc można by przypuszczać że jeśli człowiek nie byłby mu do życia potrzebny to jednak by odszedł

rosomak

Justyna

Justyna

Uwaga, zdjęcia...nie dla małych dzieci....

MOGUL

MOGUL

Znalazłam w bibliotece - co pisze Pani Myczko , o sojuszach pies - człowiek i o wilkach .....
"
" Genealogia Rasy '

Wracając jednak do zasadniczego pytania:
"która hipoteza o pochodzeniu psów jest bliższa prawdy?"

Naszym zdaniem , należy tu obowiązkowo uwzględnić historię ludów zasiedlających każdy konkretny Region.
Pies - to najstarsze zwierzę domowe. , jego rozwój postępował równolegle z rozwojem kultury człowieka, przy czym każda grupa ras, była ściśle związana z określonym typem gospodarowania.
Na korzyść hipotezy POLIFILETYCZNEJ , przemawia fakt, że w jednym i tym samym w przybliżeniu czasie istniały:
ciężkie psy Wschodu, charto - podobne psy Afryki północnej i drobne , szpico-podobne psy Europy.
Dopuszczenie możliwości tak szybkiego rozdzielenia jednego gatunku przodków, na trzy pryncypialnie niepodobne formy jest niezmiernie trudne. Skomplikowane jest nawet przedstawienie wspólnej drogi udomawiania psów myśliwskich i stróżujących .

przypuszczamy , że możliwe są dwie drogi udomowiania, nie zaprzeczające dostępnym danym i nie wykluczające się nawzajem.
Przodkami psów myśliwskich mogły być nieduże , stadne psowate, które najprawdopodobniej współpracowały z większymi zwierzętami.
Podobne stosunki i zależności podczas polowania istnieją i w naszych czasach, np. pomiędzy szakalami i lwami,
a także pomiędzy hienami i lwami.

U takich pso-podobnych ochrona terytorium nie mogła być na pierwszym miejscu, podobny luksus jest niedopuszczalny u niewielkiego drapieżnika. Za to mogły obwieszczać o pojawieniu się niebezpieczeństwa. - sygnalizujące szczekanie charakterystyczne jest dla wszystkich stadnych psowatych. i najważniejsze , możliwe było stworzenie obustronnie korzystnego łowieckiego sojuszu :
pra-psy: nawęszające i szybcy szczwacze ,
ludzie - pogromcy dużego zwierza.
Ma się rozumieć że lwia część zdobyczy przypadała ludziom,
lecz jakaś dola dostawała się i psom.
Droga od tych niewielkich pierwszych psów, przystosowanych do polowania z nagonką, do ciężkich, głównie stróżujących psów jest niezmiernie trudna i długa..Przypominamy, że historycznie formy te istniały jednocześnie.

Bardziej logicznie wygląda zawarcie jeszcze jednego sojuszu pomiędzy człowiekiem i psami, na zupełnie innej podstawie.
Istniały formy psów jaskiniowych. Zwierzęta te odznaczały się znacznymi rozmiarami , a także mocą i silnie rozwiniętym instynktem obrony swoich kryjówek. Ta cecha zachowania , wyraźnie oddzielała je od drobniejszych psowatych , które były raczej
tchórzliwe , gdyż zbytnia aktywność przy obronie zdobyczy przed większymi drapieżnikami wiodła do zguby.

Sojusz ludzi z psami jaskiniowymi mógł zrodzić się właśnie na podstawie wspólnego użytkowania i obrony dużych jaskiniowych kompleksów.
Ludzie żyli tu w dość wysokich salach z przestronnymi wejściami , do psów pasowały wszystkie zakamarki i przełazy , gdzie tylko można było się przecisnąć - przecież wszystkie zwierzęta wybierają schronienia odpowiadające ich rozmiarom.

Tak mogła uformować się grupa psów stróżujących. , których wykorzystywanie na łowach , przynajmniej w początkowym okresie udomawiania , było wielce problematyczne- na przestrzeni długiego czasu sojusz ludzi i jaskiniowych psów mógł być tylko sojuszem równych siłą , sojuszem dla ochrony siedliska.

POCHODZENIE GRUPY PSÓW DOGO-PODOBNYCH

W literaturze ojczystej zwane " dogo-podobnymi " , natomiast w zagranicznej MOLOSAMI lub MASTIFAMI .
Sadząc na podstawie wszystkich danych , jedynie możliwą drogą udomowienia przodków tych psów,
była GRUPA PSÓW JASKINIOWYCH , ta, której przedstawiciele ze swej natury byli strażnikami !
Uznano powszechnie,iż centrum wykształcenia się tej grupy jest TYBET.
To właśnie stamtąd na zachód z falami koczowników rozprzestrzeniały się PSY-STRÓŻE .

Przy przejściu do koczowniczego trybu życia, "poczucie własności" u psów z konieczności , przeorientowało się z terytorialnego ,
na podstawowy majątek gospodarza, czyli na trzodę. I tak , ze strażnika, starożytny MASTIF przemienił się w stróża stada, a nawet
w jakiejś mierze i w pasterza.
Część najbardziej potężnych i agresywnych psów, wybierano już nie do ochrony a do ataku ( !!! ) zaczęły kształtować się rasy przeznaczone do wykorzystania wojennego. Zwierzęta te osiągały pokaźne rozmiary i wsławiły się agresją i nieustraszonością.
Jest zrozumiałe, że wyraźnej granicy pomiędzy psami wojennymi a stróżami stad nigdy nie było, mieszały się one.
Co więcej, fale wędrówek ludów przenosiły powstające rasy mastifów na nowe miejsca zamieszkania.

Z punktu widzenia tworzenia ras, obszar AZJI Środkowej staje się bardzo interesujący. Rejon ten, z jednej strony styka się bezpośrednio z centrum formowania grupy rasowej, a z drugiej strony ciągnie się poprzez niego Wielki Step*, przez który przechodziły naj-pradawniejsze szlaki koczowników. Region ten sąsiadował ze starożytnymi Państwami Wschodu, a periodycznie wchodził też w ich skład.

W ten sposób w dzisiejszym owczarku środkowo- azjatyckim płynie krew prastarych psów TYBETU, psów pasterskich rozlicznych koczowniczych plemion i bojowych psów Mezopotamii.
Owczarek Środkowo-azjatycki jest ściśle spokrewniony z : Owczarkiem mongolskim, Mastifem tybetańskim, Owczarkami Afganistanu i Iranu, anatolijskim Karabaszem, oraz Owczarkiem Kaukaskim.

Przywędrowawszy w swoim czasie z koczownikami na Kaukaz Północny i wyruszywszy dalej przez Wielki Step*,
Owczarek środkowo-azjatycki stał się przodkiem słynnych psów ALANÓW.
Ma również Owczarek środkowo-azjatycki współczesnego krewniaka w Europie Zachodniej - jest nim Mastif Hiszpański,
który trafił do swojej nowej ojczyzny z IRANU wraz ze stadami trzód

Niestety , do roli krewnego Środkowo -azjaty jest jeszcze jeden pretendent. – WILK.
Wszędzie, gdzie zamieszkują wilki, zwyczajem są legendy o wilko-psach, które jakby przewyższają zwykłe psy rozumem, siłą : słowem pod każdym względem.
Takie bajki szczególnie lubi się opowiadać nowicjuszom, po raz pierwszy trafiającym w miejsce pierwotnej hodowli jakichkolwiek psów, czy to północnych łajek czy owczarków środkowo-azjatyckich. Dalsze takie historie , już pod postacią opowieści "naocznych świadków" , obrastając wciąż nowymi szczegółami , rozpowszechniają się w środowisku hodowców - amatorów.
Przedstawiając pewną wartość dla zbieraczy folkloru , podobne domysły przynoszą szkodę hodowli psów , służąc tylko za usprawiedliwienie swobodnych, nie podlegających kontroli kryć.

Ponieważ w miejscach tradycyjnego występowania Owczarka środkowo-azjatyckiego , wiele psów trzyma się do tej pory , jak i za Aleksandra Macedońskiego, po staremu, nie uwiązane , a suka w cieczce biega na wolności i sama znajduje sobie partnerów , jeśli przyniesie szczenięta "strefowego umaszczenia"**, to żaden gospodarz nie przyzna się, że tatusiem tych potworków jest Owczarek środkowo europejski ( owczarek niemiecki) , natomiast będzie dumnie obstawiać przy ojcu WILKU !!!!
Nierzadko wzmocnieniu pozycji kulturalnej hodowli przeszkadza obraz Białego Kła, stworzony przez Jacka Londona w słynnej powieści o wilku-psie. Entuzjastyczni zwolennicy dolewu "wilczej krwi" uparcie nie zauważają niektórych oczywistych rzeczy:

1.Wielu etologów dawno dowiodło słabości systemu nerwowego wilko-psich hybryd - mieszańce bywają patologicznie tchórzliwe ,
albo wręcz przeciwnie, patologicznie nad-agresywne, ich zachowanie jest mało przewidywalne .
Taki "PIES", marnie nadaje się do jakiejkolwiek służby.
2.Inna sprawa , że WOŁKODAW, z definicji dławi wilki a nie krzyżuje się z nimi.
Nawiasem mówiąc, suki wobec wilków i podobnych do nich zwierząt są szczególnie agresywne.

3.Wołkodaw, znowuż z definicji , to zwierzę bardziej potężne niż wilk, po co pogarszać rasę mocnych psów,sparowując je ze słabszym partnerem?

TYM SPOSOBEM , JEST ZUPEŁNIE OCZYWISTE, ZE WILK NIE WCHODZI DO GRONA BLIŻSZYCH KREWNYCH
OWCZARKA -ŚRODKOWO AZJATYCKIEGO !!!

LEGENDA:
*-Wielki Step-ogromny stepowy i półpustynny obszar, rozciągający się nieprzerwanie od wewnętrznej Mongolii i północnych Chin do Dunaju.
**-Typ umaszczenia o ciemniejszym włosie na górnych partiach ciała/ pokrywa czaszki, kark, grzbiet i boki, uda, wierzch ogona)
i jaśniejszym na spodach (kufa, boki głowy, podgardle, pierś, wewnętrzne strony kończyn, łapy, brzuch, spód ogona)
W powyższym tekście chodzi też o maść czaprakową (MJM)

Na podstawie : E.N. Myczko, W..A.Bielienkij " Sredneazjatckaja Ovczarka"
Opracowanie: Marta.J.Majewska.& Małgorzata Dustet.
_________________

Justyna

rosomak

Fajnie się to czyta...zwłaszcza historia o psie jaskiniowym przemawia do wyobraźni, wszystkie te historie są bardzo prawdopodobne albo skrajne nieprawdziwe, czyli jak mówią górale....jest prowda i gówno prowda....nie mnie sądzić która z tych wersji jest prawdziwa bo nie jestem naukowcem ani wybitnym myślicielem a wszystko co pisze P.Myczko jest dla mnie tendencyjne i pod publiczkę ....w imię rozwoju i hodowli własnego Azjaty, ja też jestem sympatykiem tych psów ale nie wiem jaka jest prawda ....i nie zamierzam jej pod siebie naciągać, w zasadzie pewni możemy być jednego ------- "Hodowla hybryd psa i wilka jest trudna, skomplikowana i pracochłonna, wymagająca odpowiednich warunków i długiego czasu.
Hybrydy z pierwszego i drugiego pokolenia są potencjalnie niebezpieczne. Straciwszy człowieka – właściciela mogą wyrządzać wiele poważnych szkód. I o tym należy zawsze pamiętać...."
Choć jak powszechnie wiadomo naukowcy też zdanie zmieniają.....ale oczywiście mogę nie mieć racji bo filozof ze mnie jak z Giertych....... rusałka Laughing

.

P.S
To co pokazała Justyna w swoich obscenicznych zdjęciach, jest najlepszym dowodem na to jak to wilki i Azjaty wzajemnie się nienawidzą Laughing

[link widoczny dla zalogowanych]

kamil

Nie sądze aby ze pierwszych skojażeń wilka vs. pies w pierwszej lini wychodziło cos dobrego...Czesi nad swoją rasą pracowali od lat 50 tych i tak naprawde dopiero w połowie lat 80 tych udało im się dojsc do prawidłowego wzorca Czeskiego Wilczka.

Widziałem takiego psa i sporo czasu spedziłem na szkoleniach. Mimo, że już to rasa to nadal widac ewidentne cechy wilka. Nie mówie tu o exterjerze, co jest oczywiste, ale zachowanie.
Przytocze tu jeszcze taka sytuacje ze szkolenia...Tylko Dragan i Berneński Pies Pasterski wykazywały niepokuj, agresje w stosunku do tamtego psa - cos na rzeczy musi być Wink

?

MOGUL