Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

basia

Prawdziwy macho Laughing

MOGUL

MOGUL

Basia, zawsze miałam wrażenie patrząc na zachowanie Mogul do Goliata że ona uczy go miłości- bo dziecko też trzeba nauczyć - przytulać, pieścić, całować , potem jak dorośnie oddaje to swojej rodzinie ..itd, itd,

basia

MOGUL

bartwood

Amon ma kilku kumpli miedzy innymi On-a moich rodzicow i Malamuty znajomej i ma z nimi kontakt od 3 miesiaca zycia. Z Onem moze pozwolic sobiena wszystko moze dzieki temu ze przebywa ciagle z psami to udalo sie nie doprowadzic do sytuacji stresowej. Chociaz domnowac to on lubi lapy na grzbiet przycisnac przeciwnika do ziemi karkiem to ulubione zabawy imoze wlasnie dlatego ze psy mu pozwalaja to nauczyl sie ze nie trzeba agresji zeby osiagnac to co sie chce. Inaczej sprawa wyglada wieczorem wtedy juz nie ma zabawy wtedy jak pies sie pojawia w zasiegu wzroku jest warczenie ostrzeganie ( nie podchodz nie zycze sobie ).
Ale co do bycia innym typem to zgadzam sie wydaje mi sie ze Amon nie bedzie dominujaceym samcem chociaz wiele moze sie zmienic.

I&A - zawieszony

Przyznam, że nie spotkałam do tej pory samca, który tolerowałby innego psa tej samej płci w swoim otoczeniu.I nie mam tu na myśli tylko agresji, ale różnego rodzaju objawy dominacji i czy nawet uprzykrzanie życia.
Cebaj zaczął gnębić psychicznie naszego ONa, gdy miał 8-9 miesięcy. Wychowywał się z nim od małego i do tego czasu się dogadywali.ON mu się poddawał, ale Cebaj chyba znajdował zajęcie (przyjemność?) w dręczeniu go... Nigdy nie zrobił mu krzywdy, ale np straszył. Z innymi psami na spacerach też nie dążył do konfrontacji. Pierwszy raz pokazał swoje Ja w Sopocie, gdzie zmierzył się spojrzeniem z Bahtiyarem i od tamtego czasu samców nie toleruje. Tzn dąży do zdominowania i jak pies się podda daje spokój, ale przyjazny już nie jest, raczej politycznie poprawny.
Nie macie wrażenia, że jak Wasze psy bawią się z innymi to zabawa wygląda tak jak one chcą? One ją kontrolują, czasem tak jak pisze Bartek, gdy coś się nie podoba to "w łeb"

bartwood

1. Azjata ma zawsze racje przy innych psach Smile

2. Tak to wyglada ze zabawa jest super ale do momentu gdy bawimy sie po azjatycku inaczej albo przestajemy sie bawic albo uzywamy metod przymusu bezposredniego aby pokazac delikwentowi ze zabawa azjatycka jest fajniejsza a jak nie to patrz punkt pierwszy.

I&A - zawieszony

Tak Bartek Laughing

Własnie tak to wygląda Very Happy

bartwood

A tak wyglada biegajacy amonek Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

MOGUL

Justyna

Parę dni byłam na zimowych wakacjach, a tu tyle postów…. Shocked

Poczytać musze dokładnie…

Chciałabym tylko malutką uwagę dodać co do zachowania Azjaty.
Im dłużej mam Azjatkę tym z większą pokorą i szacunkiem podchodzę do „wiedzy o zachowaniu tej rasy”.
Wydaje mi się, że Azjata zmienia się wraz z dorastaniem, nabywaniem doświadczeń.
Może nie radykalnie, ale jednak się zmienia. I dobrze by było mieć tego świadomość.
To co mi się wydawało, że „wiem” gdy suczka miała 6, 9 czy 12 miesięcy teraz nie jest tak zupełnie przydatne i „niezmienne”.
Nowo-upieczony właściciel Azjaty może uważać, że jego pies/suka „taki właśnie jest” – gdy ma na przykład rok. Ale to często jeszcze azjatyckie dziecko….
Jeszcze pół roku temu dałabym sobie „rękę obciąć”, że suczka ma „bezgraniczną cierpliwość” do absolutnie wszystkich psów, nawet tych, które ją durnowato i bez przyczyny oszczekują.
Reagowała tylko gdy obcy pies atakował kogoś „ze stada”.
Uważałam, że prawidłowa socjalizacja z innymi psami może naprawdę zadziałać cuda, poświeciliśmy temu dużo czasu.
Ale suczka skończyła już dwa lata i cierpliwość jej się czasami kończy….
Czasami psy zwiedzione jej rzekomą obojętnością oszczekują ja coraz bardziej, podchodzą i „pyszczą” jej prawie w ucho. Wtedy, odmiennie jak to było kiedyś – „doprowadza ich do porządku”, nie gryzie czy rani, ale wbija klatą w ziemię i jest już cisza.
Dlatego pozwalam sobie przypuszczać, że lepiej z ostateczną oceną „jaki Azjata jest” poczekać aż do końca jego rozwoju.

Jednocześnie uważam za bardzo cenne i naprawdę konieczne pisanie i mówienie o tym, że zachowania Azjaty mogą być rożne, bo różne są usposobienia poszczególnych psów.
Nie ma co opowiadać bajek i mitów, że Azjata zawsze będzie idealny dla każdego właściciela, prawidłowo prowadzony będzie w każdej chwili spełnieniem marzeń każdego poszczególnego człowieka.
Tak nie będzie – choćby z tego powodu, ze mimo wszystko każdy z nas oczekuje czegoś innego, każdy ma inne wyobrażenie „jak jest idealny Azjata”. Często następuje pomyłka – słyszymy „typowy Azjata” – i zaraz sobie pod czyjeś słowa podkładamy własne wyobrażenia.
Poza tym pies czy suka dziedziczy też pewne cechy charakteru po przodkach, my tylko możemy te cechy formować.

Im więcej będziemy pisać i mówić o tych jasnych, ale też „ciemniejszych” stronach życia z Azjatą tym chyba lepiej zarówno dla potencjalnych nowych właścicieli, jak i dla tych, którzy mając w domy szczeniaka już decydują się na drugiego psa czy suczkę.
Bo ten „drugi” może być inny – nikt nie gwarantuje, że będzie „psychicznym klonem” naszego pierwszego psa. A paromiesięczny szczeniak to tylko azjatyckie dziecko.

Dlatego przydało by się może kiedyś napisać:
„Co teraz wiem o Azjacie, a o czym nie miałem/łam pojęcia przed zakupem psa/suki tej rasy” lub jeszcze inaczej „Blaski i cienie życia z Azjatą pod jednym dachem”.

Bo Azjata cudowną jest naprawdę rasą, ale czasami usposobienie tego dużego, silnego psa czy suki, po prostu, zwyczajnie sprawić może jakieś kłopoty.
Bardzo dziękuję tym forumowiczom, którzy mają „cywilną odwagę” i otwarty umysł na tyle, aby po prostu, po ludzku napisać, ze z tym czy innym zachowaniem trudno sobie czasami radzą. Bo nikt nie jest idealny – ani my, ani nasze psy. Wink

maria

MOGUL

bartwood

Ale prosba oppisujcie te zachowania na roznych etapach rozwoju ich zmiany i porownania do innych ras. Piszecie bardzo oglednie a wiele osob sie dopiero uczy i moze warto wiedziec Smile