Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

KUBA

W dalszym ciągu można użyć psa bez kagańca , chociaż dobry pies w kagańcu potrafi skutecznie rozbić głowe.

MOGUL

Tomek

Niestety suki już z nami długo nie ma Sad

Odeszła od nas niespodziewanie. Zachorowała od surowego wieprzowego mięsa na chorobe atakującą układ nerwowy (wirus Auieszki). Świnie z tym żyją a psy niestety.....

Teraz mieszka z rodzicami suka Eki, która też jest wyszkolona w zakresie PO, ale tata stwierdził, iz ten pies nie będzie wystawiany i bedzie "tylko dla nich" Smile

Trochę mi szkoda bo jak na moje oko to pierwsza 10 świata....

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Po ostatniej świątecznej wizycie ojcies jak to mówi "docenił rasę CAO". Stwierdził, iz to bardzo pojętne psy (na przykładzie Azji). Wystarczy konsekwencja i współpraca, wyczucie psa i juz ma się to co z ONem po morderczych treningach Smile

Ale on i tak planuje kupić ...... 2gą ONkę Smile

MOGUL

basia

MOGUL

Basia, Tomek napisał już najważniejsze , surowe mięso wieprzowe zarażone / b. często / wirusem - AUIESZKI - jest szczególnie niebezpieczne dla psów ....atakuje system nerwowy i powoduje zejścia śmiertelne .
Wirus ten, nie jest wykrywany w badaniach weterynaryjnych, gdyż nie stanowi zagrożenia dla zdrowia człowieka, jak również nie obniża jakości samego mięsa ...poza tym człowiek spożywa zawsze gotowane mięso a .wirus ginie podczas długotrwałej obróbki cieplnej ... -

Dlatego decydując się na podawanie wieprzowiny psu trzeba ją BARDZO DOBRZE i DŁUGO GOTOWAĆ -----jednak biorąc pod uwagę że choroba jest śmierlelna dla psa a mięso wieprzowe tłuste i mało wartościowe - uważam że wogóle " gra nie warta świeczki" -i unikam wieprzowiny jak ognia .....

basia

Mogul, dziękuję bardzo za odpowiedź.
Również zaczne unikać wieprzowiny.

bartwood

Amon nigdy bnie dostawal i nie dostanie wieprzowiny jest bezwartosciowa dla psa jak i dla ludzi nie jadam i nie karmie psa. Kiedys uslyszalem opinie jednego z wetow mojego znajomego na temat wieprzowiny i dlatego zaden moj pies nie dostaje wieprzowiny poprostu nie ma sensu

Justyna

Pozwolę sobie wkleić ciąg dalszy rozdziału pierwszego gdzie omawiane są typowe problemy, na które według autora może się natknąć właściciel przy tresurze Azjaty.
Początek jest w tym temacie, na poprzedniej stronie.

[link widoczny dla zalogowanych]

SZKOLENIE AZJATY

Autor artykułu: Michaił Pulin.
Fragmenty rozdziału pierwszego

„….Praca CAO z człowiekiem - pozorantem nie jest zupełnie podobna po pracy na przykład owczarka niemieckiego czy rotweillera.
Problem w tym, że obecnie w związku z rozpowszechnieniem w naszym kraju zasad IPO, uczenie psa pracy odbywa się zazwyczaj przez zabawę i skłonność do aportowania. Czyli pies powinien podbiec do „złodziejaszka”, odebrać od niego rękaw ochronny i wrócić z tym rękawem do właściciela. Oczywiście bardzo mocno upraszczam.

Azjata do aportowania zbyt nie jest skłonny i na ochronie zwykle się nie bawi. W związku z tym on nie interesuje się „ubranym na złodziejaszka rękawem”, ale dąży do uchwycenia go za inną część ciała, tą która ochronnym ubraniem nie jest przykryta.
Także bardzo często spotyka się sytuację, kiedy Azjata (zwłaszcza suki) w ogóle nie ma mocnego chwytu w jakiś jeden punkt, a raczej nanosi szereg krótkich, ale silnych ugryzień w różne miejsca.
Przy konkursach i współzawodnictwach psów taki sposób pracy nie jest zbyt efektowny, ale w czasie realnej pracy na ochronie, według mojej opinii takie sposób pracy jest zupełnie zasadny.

Przy tym trzeba dodać, że wielu treserów-instruktorów niezbyt lubi pracować z ta rasą.
Po pierwsze pracować najczęściej z Azjatą trzeba w całym ubraniu ochronnym, co jest trudniejsze fizycznie niż na przykład w samym rękawie. Po drugie nie ma takiej efektowności pracy jak na przykład z rotweillerem, owczarkiem niemieckim czy staffordem.

Do tego wszystkiego, żeby właścicielowi Azjaty nie było zbyt nudno w życiu, prócz „flegmatyczności” u CAO występuje jeszcze upór.
Czasami trzydziesty siódmy raz próbujesz objaśnić mu komendę, na przykład „leżeć”.
Zwierzak patrzy na ciebie absolutnie niczego nie rozumiejącymi oczyma, nie sprzeciwia się, pozwala się układać ile razy tylko zapragniesz i chętnie zżera smakołyk – ale przy tym wszystkim sam, na komendę nijak się nie kładzie.

W końcu dochodzisz do wniosku, że tym razem w życiu zetknąłeś się z jakimś unikalnym wręcz psim idiotą, albo sam jesteś zupełnym idiotą bo nie możesz psu objaśnić elementarnej komendy.
„Plujesz na to wszystko” i żeby nie pracować z psem samemu będąc w złym nastroju (czego lepiej nigdy nie robić) kończysz z nim zajęcia.
Po jakimś czasie ten sam zwierzak, zobaczywszy u ciebie w dłoniach coś interesującego, zaczyna przed tobą demonstracyjnie wykonywać wszystkie komendy nawet bez polecenia. Czyli pies nauczył się wszystkiego pięknie, ale wtedy mu się komend wykonywać nie chciało z jakiś tylko mu bliżej znanych przyczyn.

Czasami pozytywne cech tej rasy mogą stwarzać problem przy tresurze. Takim przykładem może być to, że CAO jaki i liczne „pierwotne”, stare rasy bardzo oszczędnie wydatkuje energię. W związku z tym nie jest to rasa żarłoczna.
Cecha ta pewnie cieszy każdego właściciela, ale treserom przysparza wielu bólów głowy.
„Tresura za smakołyk”, za pomocą wszyscy wielcy i sławni treserzy, od Durowa do Pryor tresowali kogo tylko było trzeba, od ludzi tchórzliwych do słoni i wielorybów – nagle nie odnosi skutku.

No nie chce Azjata tych wszystkich smakołyków w kawałeczkach, którymi próbujecie go tresować, nie są one dla niego wystarczającym wzmocnieniem. Chociaż w dzisiejszym dniu nie był zupełnie karmiony.
Oczywiście, tak naprawdę wielcy treserzy nie są tu winni i metoda jest dobra. Porostu CAO nie jest żarłoczny i potrzeba dłuższego czasu żeby poczuł głód w wystarczającym stopniu.

Jeszcze jedną charakterystyczną cecha CAO jest naprawdę rzadko spotykany u innych ras upór w dążeniu do osiągnięcia postawionego sobie celu.
Jeśli na przykład wasz pies zdecyduje, że powinien on wyjść z jakiegokolwiek zamkniętego terytorium, to zaczyna on dokonywać cudów bystrości i uporu.
Otwierają różnorodne zasuwki, klamki, sztaby i nawet klucze w zamku czasami potrafią obrócić.
To czego nie uda się pokonać za pomocą intelektu, bierze się kawaleryjską fantazją i skokiem. Na moich oczach suka CAO bez rozbiegu przeskoczyła dwumetrowe ogrodzenie nie opierając się o nie wogóle.
Z mocnych na pierwszy rzut oka płotów wyrywane są deski, kiedy się tego zrobić nie da wykonują podkopy, których pozazdrościć mogą przedsiębiorstwa budujące metro czy nawet sam hrabia Monte Christo.
Opowiadano mi historię, według której suka CAO przekopała się przez ścianę jednego z miejskich mieszkań do innego mieszkania – a ja z jakiegoś to powodu skłonny jestem w tą historię uwierzyć…

Istotnym faktem jest także występujące u Azjaty dążenie do przejęcia pozycji lidera w rodzinie-stadzie. Ta cecha nie występuje tylko u CAO, u pewnych innych ras wyraża się ona nawet w o wiele silniejszym stopniu. Nawet z zupełnie wydawałoby się spokojnymi nowofundlandami czy bernardynami można nieprawidłowym wychowaniem osiągnąć sytuację, ze będą one broniły swojej miski przed właścicielem lub będą przeciwstawiać się przekroczeniu ich przez domowników w drodze do toalety.

U różnych ras to dążenie do zajęcia pozycji lidera przejawia się w różnym natężeniu.
Dlatego też, żeby nowofundland „wlazł właścicielowi na głowę” to naprawdę trzeba bardzo się postarać, narobić niemało poważnych głupot. Za to z rotweillerem wystarczy chwila nieuwagi.
Moim zdaniem Azjata ma skłonności do przejmowania pozycji lidera, ale o wiele mniejsze niż rotweiller czy jużak. Ponieważ jednak skłonność ta występuje, trzeba na to zwrócić uwagę.
Przy czym nie dotyczy to tylko psów samców, ale także i suk, zwłaszcza podczas cieczki, ciąży czy szczenności. Niejednokrotnie musiałem wysłuchiwać skarg, ze suka urodziła w kuchni i teraz nikt tam wejść nie może.

Jednak pomimo tego o czym wspominałem przed chwilą, nie wolno zapomnieć o zdumiewającej wręcz lojalności i wyrozumiałości CAO względem dzieci.
Wielokrotnie obserwowałem jak dziecko dokuczało zwierzęciu, które przewyższało je wagą pięć razy, a nieszczęśliwe psisko tylko odchylało mordę żeby oczek nie mieć wydłubanych i cichuteńko popiskiwało.
Moje własne dzieci regularnie były zamykane na wybiegu z zgrają Azjatów, żeby się pod nogami nam nie plątały.
Robiliśmy to od ich najwcześniejszego dzieciństwa – jak tylko dzieci zaczęły pewnie same chodzić. I nawet jeśli na wybiegu wybuchały konflikty, agresja psów nigdy nie była rozprzestrzeniana na dzieci. Jedyne co mogło się wydarzyć to jeśli rozpędzony pies potrącił dziecko przypadkowo, przez nieuwagą.
Oczywiście ja, jako dobry ojciec nikogo nie namawiam do postępowania w ten sposób, ale tego typu zachowania są charakterystyczne dla Azjaty.

Mówiąc ogólnie rasa ta posiada wiele cech i pozytywnych i negatywnych.
Ale to nikogo nie powinno dziwić, tak jest u każdej rasy i jest to naturalne.
Dziwi moim zdaniem coś zupełnie innego. Wielu ludzi, którzy do zetknięcia się z rasą owczarek środkowoazjatycki byli miłośnikami zupełnie innych ras, naprawdę przeróżnych, po dłuższym kontakcie z CAO zakochiwali się w tych psach jak Romeo w Julii.

Bardzo interesujące informacje, zebrane od właścicieli psów rasy CAO, owczarek kaukaski i owczarek niemiecki zamieścił na swojej stronie znany treser psów pracujących/służbowych, sędzia Władimir Wasiljewicz Gricenko…..”

cdn Very Happy

…………………………………………………….

W dalszej części rozdziału autor omawia dane, które są dostępne na tym forum w temacie „Azjata w życiu codziennym”, strona 27 i dalsze:
http://www.ysolom.fora.pl/viewtopic.php?t=38&postdays=0&postorder=asc&start=390

Przykład danych:

KUBA

[link widoczny dla zalogowanych]

KUBA

Powyżej roczny azjata (ten z prawej) na rękawie.

Justyna

Tomek

Przyłączam się do prośby Justyny.

Poza tym "zacytowałem" zdjęcie w dziale o Grupi 1 - ONach