Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

waldek

Czaprak to filcowy podklad pod konskie siodlo.Prawda ze to ten ksztalt ?Zwlaszcza na zdj.nr1.

Justyna

Suczka na pierwszym zdjęciu "na moich oczach" dostała od rosyjskiego sędziego ocenę doskonałą.
Na drugim zdjęciu jest jej miotowa siostra.
Trzecia suka z tego miotu "wyglądała dla mnie jak Azjata" - biało-czarna, z ładną głową.

waldek

Ta suczka /zdj.nr1/ jak na moj ,,wkus,, to BEO .Ale skoro sedzia widzial w niej azjate......A moze sedzia to ekspert od BEO i ON-ow.To by wiele tlumaczylo.

karanuker

Ja zawsze uciekam od takiego koloru, i nie tylko ja. To znaczy mam znajomych, którzy zobaczyli czaprakowe zwierzęta w rodowodzie szczeniaka którego chcieli kupić, i nie kupili go.

Justyna

Tak na dobry początek, poniżej fragment artykułu z linka podanego przez Waldka. Very Happy

Przepraszam za jakość tłumaczenia, coś czasu nie mam dzisiaj za bardzo (jeśli są jakieś nieścisłości w tłumaczeniu, czegoś nie zrozumiałam, Waldek bardzo proszę popraw mnie)

Wklejam go na tym temacie, bo przeczytaniu tego fragmentu nasunęły mi się następujące pytania:
- jak można dbać o czystość rasy zarejestrowanej jako Owczarek Środkowoazjatycki jeśli w zasadzie to kilka odrębnych ras/pod-ras psów (jeśli dobrze zrozumiałam intencję autora)?
- czy jeszcze można by wyodrębnić poszczególne silne typy - rasy w ramach CAO, czy już jest za późno i już się zrobił „groch z kapustą”, czyli „nowoczesny CAO”.
- czy taka różnorodność typów/pod-ras nie jest „otwartą furtką” dla pseudo-hodowców? Każdy pies to może być CAO – tylko „różnego typu”?
- czy może należałoby przyjąć do wiadomości tą różnorodność i cały temat „zostawić w spokoju”, skoro u wszystkich typów użytkowość jest podobna?

[link widoczny dla zalogowanych]

PSY ŚREDNIEJ AZJI

FRAGMENT

Za granicami świata ustalonego prawami usystematyzowanej hodowli, już parę tysiącleci istnieje „psi kontynent” – ogromny rejon, z którego pochodzą psy nazywane turkmeńskimi Ałabajami lub Owczarkami środkowoazjatyckimi.

Opowiadanie o owczarku środkowoazjatyckim jest ciekawe, ale i skomplikowane – przede wszystkim, dlatego, że w istocie to grupa wyraźnie wydzielonych ras, różnorodnych co do wielkości, eksterieru, ubarwienia, agresywności i szeregu innych parametrów.
Różnice pomiędzy poszczególnymi psami z tej grupy są większe niż pomiędzy przedstawicielami rożnych europejskich ras.

Nie mniejsze problemy są z samą nazwą. Chociaż owczarek środkowoazjatycki (wśród wielbicieli przyjął się skrót „Azjata”) – jest jednym z najstarszych psów, swoją nowoczesną nazwę pies otrzymał tylko parę dziesiątek lat temu, a i tak nie został ona ogólnie uznana.

Nazwę owczarek środkowoazjatycki lub turkmeński spotyka się już w 1935 roku.
Dawniej w wystawowych katalogach nazywano psy owczarkami turkmeńskimi, ale po zniesieniu nazwy Turkmenistan w końcu lat 40-tych, przemianowano na środkowoazjatycki.

Termin „owczarek” zastosowano też niezupełnie słusznie (owczarek środkowoazjatycki nie odnosi się do grupy „owczarskich psów”, które towarzyszą stadu w zagospodarowanych przez człowieka rejonach, ale chronią stada w warunkach długotrwałych wędrówek stad po niezagospodarowanych, dzikich rejonach).

Prócz tego nazwa ta na arenie międzynarodowej może okazać się niezrozumiała, za granicą nie ma pojęcia Azja Średnia.

Profesor S . N. Bogolubskij, opisując w roku 1927 Psy Turkmenistanu, nazywał je owczarkami, ale też i „wilkodławami”. Ale i ten termin nie jest zupełnie udany.

Turkmeni uważają Ałabaje nie za wołkodławy, a gojun-iti (owczarskie psy) albo czapan-iti (pasterskie psy). "Ałabaj" jako słowo oznacza - "pstry, pstry". Także ten - rozpowszechniony termin to nazwa jednej z lokalnych odmian owczarka środkowoazjatyckiego w Turkmenii.

A i Turkmenistan jest zaledwie niedużą częścią regionu przebywania tej rasowej grupy. Tu także pojawia się trudność – każdy z narodów tego regionu po swojemu nazywa różne typy tych psów, nie stosując jednej, łączącej ich nazwy.

W Tadżykistanie nazywane są czapani ("pasterski" co odnosi się do psów średniego rozmiaru i mocnej konstytucji), dachmorda ("za dziesięciu" - lżejsze psy, stosowane dla wypasu i do polowania) i diechkani ("wiejski" - ciężkie, duże stróżujące psy).

Turkmeni na równi z czapani-iti wydzielają też kopiekow - strażnicze psy.

W Uzbekistanie psy typu ałabaj z jakiegoś powodu nazywają kazachskim wilkodławem, Kazachowie i Kirgizi nazywają go z kolei baj-tobiet.

Różnorodność nazw tej grupy rasowej tłumaczy się tym, że w regionie przebywania ałabaja od niepamiętnych czasów po prostu nie było innych psów, a wszystkie typy i odmiany nie były wyraźnie oddzielone od siebie. Powierzchnia rdzennego występowania Azjaty jest ogromny, pokrywa prawie całą Centralną Azję.
Wewnątrz granic tego obszaru przebywają, w zależności od sposobu liczenia, od jednej do dwu dziesiątek odrębnych, samodzielnych ras/pod-ras, nie licząc nawet różnic w pokrywie włosowej osobników.

Różni badacze wydzielają te lub inne typy Azjatów. Miejscowa ludność odróżnia „rasowe linie” według miejscowości z utrwalonymi „hodowlanymi” tradycjami.
Ale do jakiejkolwiek usystematyzowanej klasyfikacji jest daleko, tym bardziej nie sprzyja temu ogólna sytuacja w rejonie.
Jednocześnie wszystkie te psy mają zadziwiająco stabilne użytkowe cechy.
Pomimo znacznych różnic w rozmiarach, eksterierze, typie sierści Azjaty wszystkich odmian charakteryzują się mocną, atletyczną budową ciała, dużą głową z potężnymi szczękami, samodzielnością i wysoką zdolnością przystosowania się do praktycznie każdych warunków...."

MOGUL

Justyna , to Łabuński? tekst w podobnym stylu , do zamieszczonego na [link widoczny dla zalogowanych] ?
Postaram się odpowiedzieć na ptania:

1. czy jeszcze można by wyodrębnić poszczególne silne typy - rasy w ramach CAO, czy już jest za późno i już się zrobił „groch z kapustą”, czyli „nowoczesny CAO”.

Oficjalnie wątpię, jednak ten temat wałkowany jest od dawna i poszczególne hodowle hoduja psy o określonych typach czy o określonym pochodzeniu... stąd często słyszy się ze hoduja w "czystosci krwi"

2. czy taka różnorodność typów/pod-ras nie jest „otwartą furtką” dla pseudo-hodowców? Każdy pies to może być CAO – tylko „różnego typu”?

Azjata to WYRAZ , i charakter.....dlatego nie każdy pies może być CAO.

3.- czy może należałoby przyjąć do wiadomości tą różnorodność i cały temat „zostawić w spokoju”, skoro u wszystkich typów użytkowość jest podobna?
Niezupełnie, nawet w tym samym artykule mówi się o różnicach w eksterierze, budowie i róznym zastosowaniu /zachowaniu.......

karanuker

Małgosiu to co ma wyraz dla mnie, może nie mieć wyrazu dla ciebie i vice versa, a tytuły zdobywają wszystkie psy, te z i bez wyrazu. Czyli w jaki sposób zrozumieć czy ma się czy nie azjatę, a nie nowoczesnego CAO.

MOGUL

To jest DOBRE PYTANIE, i zarazem ODPOWIEDŹ ....tym bardziej że znamy wiele takich przypadków ..
No cóż ? Czabani wiedzieli który jest "prawdziwy" i ten co sie zna też wie !!
Tylko że " na Świecie najwięcej jest lekarzy " ....

MOGUL

To naprawdę dobre, kupisz psa z rodowodem, super przodki a tu Ci wyrasta DOGO ARGENTINO !!!! , albo piękny masywny i muskularny PIT, albo o szerokiej klacie i szeroko rozstawionych nogach BULDOG -! !!! , czytasz wzorzec i jest tam że klatka ma być szeroka i mocny zad- jak znalazł - masz ideała , pól roku i same muskuły, żaden się do niego nie równa
Jedni twierdzą że pies ma być zły i gryść, gryść i gryść, bo akurat takiego mają, drudzy mają ciapowatego i szczycą się jego ZRÓWNOWAŻENIEM i AZJATYCKIM SPOKOJEM........, reszta be.......faktycznie problem.......

Sylwia

"Aleksander Łabuński:

"Podsumowując swoje wrażenia z pierwszej podróży do Azji Środkowej chcę zauważyć , że SPOTKAŁEM DALEKO NIE TO, O CZYM CZYTAŁEM W LITERATURZE.

Psy Czabańskie były z reguły NIEWYSOKIEGO WZROSTU, MOCNEGO lub MOCNO-CIĘŻKIEGO TYPU KONSTRUKCJI.

W ogólnej ocenie pogłowie było bardzo różnorodne , pod względem :

rozmiarów, kształtu głowy, budowy tułowia, kończyn, umaszczenia i pokrywy włosowej. A także zachowania.

Psy tadżyckie , zwłaszcza owczarskie były bardziej agresywne niż Turkmeńskie czy Uzbeckie.

Średni poziom eksterieru , pilnujących owiec, psów w TURKMENII był znacznie wyższy od Tadżyckich.

Oprócz wspomnianych psów owczarskich , spotkałem u pojedynczych miłośników ,w pobliżu maleńkich wysepek – domostw, na przełęczach i w odległych górskich i równinnych kiszłakach, PSY INNEGO TYPU, jakby INNYCH RAS.

Te psy były podobne do DOGÓW, szczupłych BERNARDYNÓW, ROTTWEILERÓW, OWCZARKÓW KAUKASKICH i w ogóle do nieznanych mi ras.

Było ich jednak znacznie mniej, ale WSZYSTKIE BYŁY 100% ABORYGENAMI AZJATYCKIEGO POCHODZENIA.

DOMIESZKA KRWI PSÓW INNEJ RASY BYŁA WYKLUCZONA. "

Na podstawie:

PSY AZJI ŚRODKOWEJ Al. Łabuński 1994,INFORM CAO/98. T.Ivanova, , W.W. Fadin- Nowosybirsk

Opracowała: Małgorzata DUSTET "

cytat pochodzi ze strony cao.pl. - [link widoczny dla zalogowanych]

MOGUL

[http://img181.imageshack.us/img181/4853/obraz220skokxi6.th.jpg[/img][/URL]

karanuker

karanuker

Witam Małgosiu po długiej nieobecności. Wracasz do nowoczesnego świata w tym twoim lesie.

MOGUL

Luiza , że wtrące do twojej wypowiedzi....... Łabunski zainteresowal sie głównie populacją psw czabańskich, natomiast te ktore opisuje były razej psami przy zagrodach........to były jednostki- rzadkie typy, które zresztą poleca zachować i zakatalogować innym badaczom.......jak pisze nie starczyło mu czasu na dokladniejsze i szczegółowe opisy.......szczególnie odnosi się on do typu mastifów i dogow środkowoazjatyckich - to rzadkie typy , i tym bardziej cenne-----uwaza że te typy trzeba by zachować zanim zupełnie zanikną........pisZe ze jest ich mniej niż samych Ałabajów.......

karanuker

Ja jestem pewna, że tych typów już nie ma, a to co się nam rodzi w tym typie, to już nowoczesna rosyjska hodowla.
Dlatego wolę takie głowy i takie szczeniaki chcę mieć.