Owczarek środkowoazjatycki - Central Asian Ovtcharka

Sylwia

hahaha, faktycznie, 'politycznie niepoprawny' artykuł Laughing

niecierpliwie czekam na ciąg dalszy

MOGUL

przytaczam , fragmenty z "fragmentów " które zapadły mi w pamięci:

rosomak

Po raz kolejny muszę się zgodzić z Mogul w 100%
Amen !!!!!

MOGUL

MOGUL

cdn.....
Wytyczne postawione Łabuńskiemu przez W.N. Zubkowa :
" Po spotkaniu z Zubko , znów wybierałem się w podróż do Azji środkowej....Walerian Nikitowicz dał mi przykładowy spis pytań , tzw. " voprosnik " , o co powinienem wypytywać Czabanów . Wsród nich było też jedno bardzo niezrozumiałe dla Czabanów pytanie :

" JAKA JEST EFEKTYWNOŚĆ EKONOMICZNA wykorzystywania psów w pracy czabanów "?

Gusiejnov Gułam , starszy Czaban z Kołchozu "Tiezie -Jeł " w okręgu bajramalijskim , długo nie mógł zrozumieć , a potem powiedział bardzo prosto i dobitnie :
" są psy , pracuję - nie m,a psów , nie pracuję " ....Ot cała efektywność ....

cdn.

Yvy

Justyna,
bardzo, bardzo, bardzo interesujący artykuł.
Spojrzenie na CAO z innej strony, plus trochę gorzkich stwierdzeń w odniesieniu do "rosyjskiej metody udowadniania swoich racji".

Mogul,
bardzo przykro czyta sie słowa A. Łabuńskiego, które cytujesz :

MOGUL

cd- Próby szerzenia wiedzy- sojusznicy

" Na Wszechzwiązkowej Wystawie " Rasy ojczyste " , zorganizowanej przez Klub "FAUNA" , w 1987r, jak również na zorganizowanej w 1988r, przez DOSAAF ZSRR, próbowałem na seminariach , które zwykle organizowane były przed Wystawami , znowu podnosić kwiestie różnorodności ras wśród "azjatów " jak również wyjaśniać źle zrozumianą odmienność górskiego i równinnego typu, ale bezskutecznie .

Zdecydowałem się że przyszedł czas na wyciszenie ...lecz oto moi moskiewscy przyjaciele , wśród których była Natalia Michajłowna Karpyszewa / najcudowniejszy człowiek i bardzo biegły kynolog / ,zacZęli prosić mnie i nie dawali spokoju , abym opublikował swoje spostrzeżenia z 15 -stu lat podróży ekspedycji do Azji środkowej...
Wywierano na mnie aktywny wpływ z dwóch stron. Z Moskwy -N.M. Karpyszewa , a w domu - żona , która także popierała Karpyszewą i mówiła mi że skoro część mojego życia poświęciłem Azjatom, zachorowałem ciężko w jednej z wypraw na brucelozę , omal nie rozstałem się z życiem, będąc dla rodziny przez wszystkie te lata straconym człowiekiem, zobowiązany jestem napisać o swoich corocznych, niekiedy dwukrotnie w roku - ekspedycjach do Azji środkowej....

Zdecydowałem się i napisałem !!!

Półtora roku przeleżał mój rękopis u Karpyszewej w Moskwie . W końcu wydali maleńką broszurkę / wespół z G. Finogienową od owczarków południowo rosyjskich , wziąwszy z mojego rękopisu tylko małą część , przeredagowawszy ją według swojego uznania , zmieniając nawet sens (!)

Za główną kwestię uważałem istnienie różnych Typów i różnych ras
aborygennych psów a oni zmienili tytuł "psy Azji środkowej " na " Owczarek środkowoazjatycki w swojej ojczyźnie "
A ponieważ nie było moim celem opisywanie biologii azjatów u nich w ojczyźnie , a w broszurce niewyraźnie wyjaśniono istotę jej oryginalnego tytułu , zrozumiała i naturalna stała się replika Giesiewa , który wyraził się że " aczkolwiek autor wykonał wielką pracę jednak niewystarczająco naświetlił , życie owczarka środkowoazjatyckiego w miejscach jego naturalnej populacji......

N.M. Karpyszewa - mój przyjaciel i cudowny człowiek , dlatego nie okazałem jej mojego rozgoryczenia a podziękowałem za starania ..., zabrałem swój rękopis i fotografie i wróciłem do Charkowa...

Niemożność pelnej publikacji mojej pracy Karpyszewa tłumaczyła brakiem środków finansowych . Poradziła szukać sponsora , który pomógł by wydać ją w pełnej zawartości .

W tym już czasie Duńczycy wraz z Uzbekami , zorientowawszy się w bogatej różnorodności środowoazjatyckiego psiego świata , zorganizowali
wspólne przedsięwzięcie "DIENIS" w celu analizy hodowli i przeprowadzenia badań "rzadkich zwierząt Azji środkowej "
I jak zresztą wcześniej przepowiadałem , określili około 10- ciu ras !!!
I tu zrobiło mi się jak to mówią " za derdżawu obidno"(?) /proszę o przetłumaczenie znaczenia / Od ilu lat pisałem o tym , mówiłem , ale nikt nie odniósł się do tego w należyty sposób .
Przecież w swoich spostrzeżeniach i wnioskach nie rosciłem sobie żadnych pretensji do prawdy ostatniej instancji ...Głównym celem było pokazanie różnorodności ras i zaproszenie do współpracy , przeprowadzenie klasyfikacji .....
Wychodzi na to, że tylko z przybyciem zagranicznych specjalistów możemy zorientować się w swoim gospodarstwie.
Wspólne duńsko - uzbeckie przedsięwzięcie "DENIS" wykonało wielką pracę , na wysokim poziomie , opisywano wiele ras ..., określili około 10-ciu , chociaż i u nich są sporne punkty w ich klasyfikacji....
cdn....

Opierającv się na 18-letnim doświadczeniu , znajomości i badaniach środkowoazjatów , myslę że moje ujęcie i klasyfikacja są bardziej dokładne . Podzieliłem je mianowicie na trzy grupy :
mastif środkowo-azjatycki ,
dog środkowo-azjatycki ,
owczarek środkowo-azjatycki ,
A potem można już określać w tych grupach według ras...
Chciałem nawet swoje notatki iuwagi wysłać do "Dienis " , lecz wiele nadziei zostało już wcześniej straconych .....
Dlatego miałem wrażenie że krzyczę na pustyni i nikt mnie niesłyszy...
Początkowa energia i zapa bojowy nie są przecież ograniczone ..
Krótko mówiąc straciłem wiarę, nadzieję i chęć zrobienia czegokolwiek dalej w tym kierunku.
I tu szczęśliwy traf zetknąl mnie z Igorem Pawielko z Dniepropietrowska , który najpierw zainteresował się azjatami a potem stał się wielkim miłośnikiem tych zadziwiajacych dzieci natury , unikalnych przedstawicieli z odległej minionej historii ludzkości....

Na tym gruncie nasza znajomość przerodziła się w wielką przyjażń
A kiedy mój młody energiczny przyjaciel przeczytał rękopis , zapałał wielką chęcią wydania go....a mnie który straciłem już wiarę we wszystkich , przywrócił do aktywnych działań ...
Swoim optymizmem i nie pohamowaną energią nie dawał mi spokoju aż zapragnąłem pomóc mojemu młodemu przyjacielowi i wydać wszystkie notatki i rękopis .... i swoimi spostrzeżeniami podzieliłem się niniejszym z czytelnikami ----książka nosi tytuł "PSY AZji Srodkowej "
A. Łabuński

K O N I E C

MOGUL

Cojones !!! w najciekawszym miejscu komputer mi zwariował - przepisuję ręcznie z książki , stąd ten podział na etapy , żeby się nie zmazało ...wszystko... musi teraz odpocząć

Ivy, taki Czaban madrzejszy od "naczelników " ?
Tak to było , dlatego nie sposób poznać rasę bez zrozumienia podłoża politycznego.... papier wszystko wytrzyma , i nie raz ktoś za bardzo się przejmie jakimś artykułem /politycznego eksperta / i wypaczy się obraz rasy.....
postanowiłam zamieścić tekst Przedmowy Łabuńskiego , bo chyba już poziom wiedzy na tym forum jest na tyle zaawansowany / JUSTYNA DZIĘKI !!!!!!! / i dojrzały że będzie ona należycie zrozumiana , a i pozwoli zapewne wyjaśnić pojawiające się nieraz wątpliwości ....

Justyna

Mogul, przeczytałam dokładnie i muszę powiedzieć, że ten tekst Łabuńskiego jest „smutny i straszny”….

Smutne i straszne jest to, że kogoś, kto całe życie poświęcił pasji poznawania psów danego regionu, kogoś kto poświęcał latami wszystkie swoje wolne od pracy zawodowej dni, poświęcał czas i pieniądze – sytuacja zewnętrzna doprowadza do smutku i zwątpienia.

Łabuński:
„….Chciałem nawet swoje notatki i uwagi wysłać do "Dienis " , lecz wiele nadziei zostało już wcześniej straconych .....
Dlatego miałem wrażenie, że krzyczę na pustyni i nikt mnie nie słyszy...
Początkowa energia i zapał bojowy nie są przecież ograniczone ..
Krótko mówiąc straciłem wiarę, nadzieję i chęć zrobienia czegokolwiek dalej w tym kierunku….”

Jednocześnie wyobrażam sobie jego „szarpaninę” i próby zainteresowania „oficjalnej kynologii” wynikami swoich badań.
Bo jeśli ktoś jest „pasjonatem i miłośnikiem danej rasy”, to mimo wszystko, długo "jeszcze mu zależy" na dobru rasy/ras, na szerzeniu o niej prawdy – bez względu na reakcję otoczenia.

Tym bardziej smutne jest, ze obecnie coraz więcej osób zajmujących się CAO naprawdę docenia jego osiągnięcia.

A z tego co wiem, Łabuński nadal żyje, ale choroba mu raczej nie pozwala zrozumieć zmianę tej sytuacji.

I co na przykład dalej się dzieje z takimi wynikami badań jak we fragmencie poniżej?
Ignorowanie zupełnie?
Czy już za późno?
Czy „mleko się już rozlało”i nie ma możliwości sklasyfikowania psów tego rejonu?
Może wszystko się działo nie w tym czasie? Może za dużo było zmian w tym rejonie i politycznych i ekonomicznych?

Łabuński pisze też wyraźnie, że nie chciał być „ostatnią instancją” tylko zaprosić do współpracy, przeprowadzenia klasyfikacji.
Chyba nie za wiele osób odpowiedziało…

„W tym już czasie Duńczycy wraz z Uzbekami, zorientowawszy się w bogatej różnorodności środowoazjatyckiego psiego świata, zorganizowali
wspólne przedsięwzięcie "DIENIS" w celu analizy hodowli i przeprowadzenia badań "rzadkich zwierząt Azji środkowej "
I jak zresztą wcześniej przepowiadałem , określili około 10- ciu ras !!!
I tu zrobiło mi się jak to mówią " za derdżawu obidno"(?) /proszę o przetłumaczenie znaczenia / Od ilu lat pisałem o tym , mówiłem , ale nikt nie odniósł się do tego w należyty sposób .
Przecież w swoich spostrzeżeniach i wnioskach nie rosciłem sobie żadnych pretensji do prawdy ostatniej instancji ...
Głównym celem było pokazanie różnorodności ras i zaproszenie do współpracy , przeprowadzenie klasyfikacji .....
Wychodzi na to, że tylko z przybyciem zagranicznych specjalistów możemy zorientować się w swoim gospodarstwie.
Wspólne duńsko - uzbeckie przedsięwzięcie "DENIS" wykonało wielką pracę , na wysokim poziomie , opisywano wiele ras ..., określili około 10-ciu , chociaż i u nich są sporne punkty w ich klasyfikacji....

Opierającv się na 18-letnim doświadczeniu , znajomości i badaniach środkowoazjatów , myslę że moje ujęcie i klasyfikacja są bardziej dokładne .
Podzieliłem je mianowicie na trzy grupy :
mastif środkowo-azjatycki ,
dog środkowo-azjatycki ,
owczarek środkowo-azjatycki ,
A potem można już określać w tych grupach według ras...”

MOGUL

karanuker

Przecież tu chodzi o pracę CP Denis i Aleksandara Vlasenko, Tashkient 1992 rok.
Już było mówione o tym artykule na tutejszym forum.
10 typów, więskszość o bardzo podobnych głowach

Np. Irańska Grupa Psów, w której było kilka typów, ale popatrzcie na linie głowy, są praktycznie identyczne. Od tych psów pochodzą m.in. Turkmeńskie owczarki, Nuratyńce z Uzbekistanu, Psy pasterzy koczowników Turkmeni, owczarki północnego Uzbekistanu. - te psy są właśnie różnymi typami psów Azji

Ta klasyfikacja też z tego artykułu:

karanuker

Kiedy piszę o rasie, mam przed oczami atykuł CP Denis i Aleksandra Vlasenki - Tashkient 1992 (był jednym z pierwszych jaki mi wpadł w ręce w 2001), fotografie do opisów z książku Łabuńskiego, fotografie, opisy ze stron hodowli Kara Kelle i rozmowy z Tatainą - drugą żoną Gorohova, fotografie psów zrobione przez Arunasa, opowiadania starych hodowców takich jak Arina Golikova - hodowczyni m.in. Hezil Ak Aju, opowiadnaia Tadżyka Alihona Latifi, jego brata Latifa, uwagi Aleksnadra Vlasenko - jest stałym uczestnikiem rosyjskiego forum jak i dwaj poprzednio wymienieni, uwagi badacza naukowego Gorelova o pochodzeniu rasy - jest on przyjacielem Vlasenko. Podobne źródła ma Waldemar, on z resztą widział duuuuuuuuużo więcej niż my wszyscy razem wzięci ze wszystkich polskich forum. Często nasze wypowiedzi były atakowane tylko dlatego, że były odbierano jako nasze, bez sprawdzenia źródeł i motywów tych wypowiedzi.

karanuker

A obowiązujący w Rosji wzorzec jest dobry dla zwolenników azjaty jako mastifa (nowoczesnego mastifa, nie psa o którym pisali badacze tacy jak Łabuński) z trzema typami zgryzu, psa nowoczesnej selekcji, czy oby tylko rosyjskiej? Nie sądzę patrząc na pogłowie psów w Polsce, Czechach, Słowacji, czy nawet u mnie we Włoszech.

Justyna